Akt prawny w sprawie sposobu wyceny oraz ewidencji trofeów łowieckich

• Nazwa aktu prawnego: Rozporządzenie Ministra Środowiska
• W sprawie: sposobu wyceny oraz ewidencji trofeów łowieckich
• Status aktu prawnego: obowiązujący
• Data uchwalenia: 19.05.2005 r.
• Data wejścia w życie: 01.06.2005 r.
• Data uchylenia:

Na podstawie art. 42e ustawy z dnia 13 października 1995 r. - Prawo łowieckie (Dz. U. z 2002 r. Nr 42, poz. 372, z późn. zm.2)) zarządza się, co następuje:

§ 1

Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o trofeach łowieckich, rozumie się przez to:

1. poroże łosia;
2. poroże jelenia szlachetnego;
3. poroże jelenia sika;
4. poroże daniela;
5. poroże sarny;
6. ślimy muflona;
7. oręż dzika;
8. czaszkę lisa;
9. czaszkę jenota;
10. czaszkę borsuka.

§ 2

1. Trofea łowieckie, o których mowa w § 1 pkt 1-6, podlegają wycenie wstępnej i ostatecznej, z zastrzeżeniem § 5 i 6.
2. Trofea łowieckie, o których mowa w § 1 pkt 7-10, podlegać mogą wyłącznie wycenie ostatecznej, dokonywanej na wniosek posiadacza trofeum.

§ 3

Wyceny wstępnej trofeów łowieckich dokonują komisje, o których mowa w art. 42d ustawy z dnia 13 października 1995 r. - Prawo łowieckie, podczas dokonywania oceny zgodności odstrzału z zasadami selekcji osobniczej.

§ 4

1. Przy dokonywaniu wyceny wstępnej trofeów łowieckich, o których mowa w § 1 pkt 1-5, uwzględnia się ich formę oraz masę.
2. Przy dokonywaniu wyceny wstępnej trofeum łowieckiego, o którym mowa w § 1 pkt 6, uwzględnia się jedynie jego formę.
3. Przy dokonywaniu wyceny wstępnej trofea łowieckie dzieli się na:
   1. trofea łowieckie, które spełniają łącznie następujące wymagania:
      • a) w przypadku poroża łosia:
        • forma poroża - łopatacz, badylarz,
        • masa poroża - co najmniej 6 kg brutto,
      • b) w przypadku poroża jelenia szlachetnego:
        • forma poroża - wszystkie formy, z wyjątkiem szpicaków, szydlarzy, widłaków, myłkusów i perukarzy,
        • masa poroża - co najmniej 5,5 kg brutto,
      • c) w przypadku poroża jelenia sika:
        • forma poroża - wszystkie formy, z wyjątkiem szpicaków, szydlarzy, widłaków, myłkusów i perukarzy,
        • masa poroża - co najmniej 2 kg brutto,
      • d) w przypadku poroża daniela:
        • forma poroża - łopatacz,
        • masa poroża - co najmniej 2,6 kg brutto,
      • e) w przypadku poroża sarny:
        • forma poroża - szóstak i wyższe,
        • masa poroża - co najmniej 0,43 kg brutto,
      • f) w przypadku ślimów muflona:
        • ślimy o prawidłowym rozwoju;
   2. trofea łowieckie pozostałe.
4. Przez masę poroża brutto rozumie się masę poroża z czaszką, bez żuchwy.

§ 5

Jeżeli od pozyskania zwierzyny upłynęły co najmniej trzy miesiące, można zrezygnować z dokonywania wyceny wstępnej i dokonać od razu wyceny ostatecznej.

§ 6

Nie dokonuje się wyceny ostatecznej trofeów łowieckich, o których mowa w § 4 ust. 3 pkt 2.

§ 7

Wyceny ostatecznej dokonuje się nie wcześniej niż po upływie trzech miesięcy od pozyskania zwierzyny.

§ 8

Wyceny ostatecznej dokonują komisje powołane przez Polski Związek Łowiecki.

§ 9

Wyceny ostatecznej dokonuje się w oparciu o kryteria Międzynarodowej Rady Łowiectwa i Ochrony Zwierzyny, stanowiące załącznik nr 1 do rozporządzenia.

§ 10

Wyceny ostatecznej dokonuje się zgodnie z instrukcją wyceny, stanowiącą załącznik nr 2 do rozporządzenia.

§ 11

1. Punktacja uzyskana w wyniku dokonanej wyceny ostatecznej służy do kwalifikowania trofeów łowieckich jako:
   1. medalowych:
      • a) złotomedalowych,
      • b) srebrnomedalowych,
      • c) brązowomedalowych;
   2. pozostałych.
2. Liczbę punktów niezbędną do zakwalifikowania trofeum łowieckiego jako złotomedalowe, srebrnomedalowe albo brązowomedalowe trofeum łowieckie określa załącznik nr 3 do rozporządzenia.

§ 12

1. W przypadku złotomedalowych trofeów łowieckich jest możliwa weryfikacja wyceny ostatecznej.
2. Weryfikacji wyceny ostatecznej dokonuje komisja powoływana przez Międzynarodową Radę Łowiectwa i Ochrony Zwierzyny.
3. Weryfikacji wyceny ostatecznej dokonuje się jednorazowo.

§ 13

1. Trofea łowieckie, o których mowa w § 11 ust. 1 pkt 1, są ewidencjonowane w Centralnym Rejestrze Trofeów, zwanym dalej "rejestrem".
2. Rejestr jest prowadzony przez Polski Związek Łowiecki.
3. W rejestrze ujawnia się informacje o trofeach łowieckich zgodnie z wzorem stanowiącym załącznik nr 4 do rozporządzenia.

§ 14

Za rekordowe trofeum łowieckie uznaje się trofeum łowieckie zwierzyny pozyskanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, które uzyskało, w wyniku dokonanej wyceny ostatecznej, jedną z sześciu najwyższych dla danego gatunku punktacji, bez względu na rok pozyskania.

§ 15

Polski Związek Łowiecki gromadzi informacje o aktualnym miejscu przechowywania rekordowego trofeum łowieckiego.

§ 16

Rekordowe trofea łowieckie mogą być wywożone za granicę jedynie w celu eksponowania ich na wystawach specjalistycznych.

§ 17

Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

ZAŁACZNIK Nr 2: INSTRUKCJA WYCENY TROFEÓW

Wycena poroża łosia

I.1. Obwód tyki nosnej mierzy sie w najweższym miejscu powyżej róży.

I.2. Rozłoge stanowi najwieksza odległosc pomiedzy czubkami najbardziej od siebie oddalonych i odpowiadajacych sobie odnóg.

I.3. Długosc poroża mierzy sie po zewnetrznej krzywiznie rosoch, od czubka najdalej wystajacej odnogi przedniej czesci rosoch do czubka najwyższej sterczacej odnogi górnej czesci rosoch.

I.4.a.U łopataczy szerokosc łopaty mierzy sie po jej zewnetrznej krzywiznie w najszerszym miejscu zwartej łopaty (bez uwzgledniania odnóg), prostopadle do wewnetrznej krawedzi łopaty.

I.4.b.U badylarzy obwody odnóg mierzy sie dokładnie w połowie ich długosci; do wyceny uwzglednia sie obwody najwyżej pieciu dłuższych odnóg na każdej tyce.

I.5. Srednia długosc odnóg zalicza sie nastepujaco:

• a) u łopataczy poniżej 5 cm - 0 pkt, długosc zas od 5 cm wzwyż mnoży sie przez 1, jednak maksymalna liczba punktów nie może przekraczac 15,
• b) u badylarzy srednia długosc odnóg mnoży sie przez 1.

I.6. Liczbe odnóg zalicza sie łopataczom po 1 pkt za każda odnoge powyżej 10, badylarzom po 1 pkt za każda odnoge, lecz nie wiecej niż za piec odnóg na każdej tyce.

II.1.Za znaczne różnice w długosci odnóg potraca sie od 0 do 5 pkt.

II.2.Za asymetrie rosoch potraca sie od 0 do 3 pkt.

Wycena poroża jelenia szlachetnego i jelenia sika

I.1. Długosc tyki mierzy sie wzdłuż osi zewnetrznej strony tyki, od dolnej krawedzi róży do czubka tej odnogi w koronie, która zapewnia najdłuższy pomiar. Miarki tasmowej nie wolno wciskac w zagłebienie miedzy róża a tyka.

I.2. Długosc oczniaka mierzy sie od górnego brzegu róży do czubka odnogi.

I.3. W porożu jelenia sika długosci odnóg srodkowych, wewnetrznych i dodatkowych mierzy sie po zewnetrznych stronach odnóg. Wyznacza sie podstawe odnogi, która jest linia krawedzi tyki w miejscu odrastajacej odnogi, a długosc odnogi mierzy sie wzdłuż osi odnogi od punktu jej przeciecia z podstawa odnogi do czubka odnogi.

I.4. Długosc opieraka mierzy sie od miejsca na tyce, które wyznacza sieczna kata powstałego miedzy osiami tyki i opieraka aż do czubka odnogi.

I.5 i I.6.Obwody na tykach mierzy sie w najcienszych miejscach.

I.7. Pomiar masy wienca z krótko przycieta czaszka powinien nastapic po upływie co najmniej trzech miesiecy od pozyskania. Wynik pomiaru należy ustalic z dokładnoscia do 10 gramów. W zależnosci od sposobu przyciecia czaszki od masy brutto odejmujemy do 700 g.

I.8. Rozłoge wycenia sie nastepujaco:

• a) mniej niż 60 % sredniej długosci tyki - 0 pkt,
• b) 60,0 do 69,9 % sredniej długosci tyki - 1 pkt,
• c) 70,0 do 79,9 % sredniej długosci tyki - 2 pkt,
• d) 80,0 % i powyżej sredniej długosci tyki - 3 pkt.

I.9. Za odnogi uznaje sie odrosty, których długosc wynosi co najmniej 2 cm, a podstawa jest mniejsza od ich wysokosci.

II.1.Ubarwienie:

• a) jasnoszare, żółtawe lub sztucznie zabarwione - 0 pkt,
• b) od szarego do sredniobrazowego - 1 pkt,
• c) ciemnobrazowe do czarnego - 2 pkt.

II.2.Uperlenie:

• a) gładkie lub słabe - 0 pkt,
• b) srednie - 1 pkt, dobre - 2 pkt.

II.3.Zakonczenia odnóg:

• a) tepe lub zmurszałe - 0 pkt,
• b) ostre, lecz ciemne - 1 pkt,
• c) ostre wyswiecone biało polerowane - 2 pkt.

II.4.Nadoczniaki:

• a) krótkie - 2-10 cm - jednostronnie - 0 pkt, obustronnie - 0,5 pkt,
• b) srednie - 10,1-15 cm - jednostronnie - 0,5 pkt, obustronnie - 1,0 pkt,
• c) długie - 15,1 i wiecej cm - jednostronnie - 1,0 pkt, obustronnie - 2 pkt.

II.5.Do korony zalicza sie wszystkie odnogi osadzone powyżej opieraka (również odnoge wilcza). Nie dotyczy to tzw. podwójnego opieraka. Odnogi w koronie okresla sie jako krótkie, srednie lub długie, przy czym zakłada sie nastepujace wymiary:

• a) dla krótkich - 2-10 cm,
• b) dla srednich - 10,1-15 cm,
• c) dla długich - powyżej 15 cm.

W zależnosci od liczby odnóg w koronie: krótkich, srednich i długich przyznaje sie do 10 pkt.

III.Usterkami sa: nierównomierne ustawienie tyk, wyrazne różnice w długosci tyk, uderzajace asymetrie wienca oraz nierównomiernosci oczniaków, nadoczniaków i opieraków, jeżeli już raz ich w wycenie nie uwzgledniono.

Wycena poroża daniela

I.1. Długosc poroża mierzy sie od dolnej krawedzi róży do najwyższego punktu zwartej łopaty. Łopatowate wydłużenia uwzglednia sie do pomiaru długosci, jeżeli ich najwieksza szerokosc stanowi połowe pomiaru najwiekszej pełnej szerokosci łopaty.

I.2. Długosci oczniaków mierzy sie od górnej krawedzi róży do czubka odnogi.

I.3. Długosci łopat mierzy sie po zewnetrznej krzywiznie od tego miejsca, w którym sie tyki zaczynaja poszerzac, do najwyższego punktu zwartej łopaty. Jeżeli górny obwód tyki jest mniejszy niż 130 % wartosci obwodu dolnego, przesuwa sie miarke ku łopacie tak, aby osiagnac pomiar obwodu o 1 cm wiekszy, i od tego miejsca rozpoczyna sie pomiar długosci łopaty. Jeżeli górny obwód przekracza 130 % wartosci obwodu dolnego, poczatek pomiaru długosci łopat stanowi punkt przeciecia osi opieraka i tyki.

I.4. Szerokosc łopat mierzy sie w ten sposób, że zalicza sie połowe pomiaru obwodu łopaty w najszerszym jej miejscu bez seków i wyrostków.

I.5. Bez wyjasnien.

I.6. Obwód dolny tyki mierzy sie w najcienszym miejscu pomiedzy oczniakiem a opierakiem.

I.7. Obwód górny tyki mierzy sie w najcienszym miejscu pomiedzy opierakiem i łopata. Jeżeli wartosc tego pomiaru miesci sie w granicach do 130 % wartosci pomiaru dolnego obwodu tyki, to zalicza sie ja w całosci do wyceny. Jeżeli natomiast przekroczy ona 130 % pomiaru dolnego obwodu tyki, to zalicza sie do wyceny tylko 130 % wartosci dolnego obwodu tyki. Jeżeli na tyce brakuje opieraka, to pomiaru dokonuje sie miedzy oczniakiem a łopata w najcienszym miejscu, a wynik tego pomiaru przyjmuje sie za dolny i za górny obwód tyki.

I.8. Ustalenie masy poroża z krótko przycieta czaszka i koscia nosowa powinno nastapic co najmniej trzy miesiace po pozyskaniu. Przy porożach z pełna czaszka bez żuchwy należy potracic 250 g i odpowiednio mniej przy odcieciu czesci czaszki.

II.1.Ubarwienie:

• a) żółtawe lub sztucznie barwione 0 pkt,
• b) szare lub brazowe 1 pkt,
• c) brazowe do czarnego 2 pkt.

II.2.Seki na łopatach. Uwzglednia sie tylko seki na łopatach, które osiagaja co najmniej 2 cm. Wyceny seków dokonuje sie w nastepujacy sposób:

• Jednostronnie Obustronnie
• Krawedzie łopat ze skapa iloscia krótkich seków 0 pkt 0 pkt
• Seki na 1/3 krawedzi łopaty 1 pkt 2 pkt
• Seki na 2/3 krawedzi łopaty 2 pkt 4 pkt
• Seki na całej dolnej krawedzi łopaty łacznie z ostroga 3 pkt 6 pkt

II.3.Moc, kształt i regularnosc: z przewidzianych 5 pkt, 3 pkt dotycza mocy łopat, a 2 pkt - ich kształtu i regularnosci. Liczba punktów za moc zależna jest od masy poroża:

• a) 2,75-3,00 kg - 1 pkt,
• b) 3,01-3,25 kg - 2 pkt,
• c) 3,26 kg i wiecej - 3 pkt.

III.1.Potracenia za niedostateczna rozłoge:

• a) poniżej 85 % sredniej długosci poroża 1 pkt,
• b) poniżej 80 % sredniej długosci poroża 2 pkt,
• c) poniżej 75 % sredniej długosci poroża 3 pkt,
• d) poniżej 70 % sredniej długosci poroża 4 pkt,
• e) poniżej 65 % sredniej długosci poroża 5 pkt,
• f) poniżej 60 % sredniej długosci poroża 6 pkt.

III.2.Wadliwe łopaty:

• Jednostronnie Obustronnie
• wyburzone, rombowe lub trójkatne 1-3 pkt 2-6 pkt
• rozdwojone 2-4 pkt 4-8 pkt
• rozstrzepione 3-5 pkt 6-10 pkt
• szablaste 4-5 pkt 8-10 pkt

III.3.Wadliwe krawedzie łopat. Za wadliwe uznaje sie np. gładkie albo zmurszałe krawedzie łopat.

III.4.Niedostateczna równomiernosc. Za niedostateczna równomiernosc uznaje sie miedzy innymi nierównomierne ustawienie tyk, nierównomierna długosc poroża, różnice w długosci oczniaków i opieraków.

Wycena poroża sarny

I.1. Długosc tyki mierzy sie po zewnetrznej jej stronie od dolnej krawedzi róży, uwzgledniajac krzywizny, aż do czubka grotu. Nie należy miarki tasmowej wciskac w załamanie, wytworzone miedzy górna krawedzia róży a tyka.

I.2. Mase poroża ustala sie po upływie co najmniej trzech miesiecy po pozyskaniu. Przy całej czaszce bez żuchwy należy od wyniku pomiaru brutto odjac, zależnie od wielkosci pozostawionej czaszki, do 90 g.

I.3. Objetosc poroża mierzy sie przez zważenie zanurzonego w wodzie poroża do dolnej krawedzi róż, bez zanurzenia możdżeni i kosci czaszki, i odjecie od masy poroża zważonego w powietrzu. Wynik pomiaru podaje sie w cm3.

I.4. Rozłoga jest najwiekszy odstep wewnetrzny miedzy tykami. Do tyk zalicza sie również grot:

• a) bardzo waska rozłoga (poniżej 30 % sredniej długosci tyk) 0 pkt,
• b) waska (30,0 % do 34,9 %) 1 pkt,
• c) srednia (35,0 % do 39,9 %) 2 pkt,
• d) dobra (40,0 % do 44,9 %) 3 pkt,
• e) bardzo dobra (45,0 % do 75,0 %) 4 pkt,
• f) przesadna (powyżej 75,0 %) 0 pkt.

II.1.Ubarwienie:

• a) jasne lub sztucznie zabarwione 0 pkt,
• b) żółte lub jasnobrazowe 1 pkt,
• c) sredniobrazowe 2 pkt,
• d) ciemnobrazowe 3 pkt,
• e) ciemne, prawie czarne 4 pkt.

II.2 Uperlenie:

• a) gładkie, prawie bez pereł 0 pkt,
• b) słabo uperlone 1 pkt,
• c) srednio uperlone (drobne, dosyc liczne perły) 2 pkt,
• d) dobrze uperlone (drobne perły na wszystkich czesciach tyk) 3 pkt,
• e) bardzo dobre uperlenie (bogate perły na wszystkich czesciach tyk) 4 pkt.

II.3.Róże:

• a) słabe (waskie i niskie) 0 pkt,
• b) srednie (sznureczkowe, mało perlone) 1 pkt,
• c) dobre (wianuszkowe i dosc wysokie) 2 pkt,
• d) mocne (szerokie i wysokie) 3 pkt,
• e) bardzo mocne 4 pkt.

II.4.Czubki odnóg:

• a) tepe, słabo wykształcone 0 pkt,
• b) tepe, srednio wykształcone 1 pkt,
• c) ostre, biało polerowane 2 pkt.

II.5.Regularnosc i jakosc: 0-5 pkt. Z przewidzianych 5 pkt 2 pkt przypadaja na jakosc odnóg, a 3 pkt - na regularnosc parostków. Jakosc odnóg:

• a) normalne odnogi 0 pkt,
• b) dobre odnogi 1 pkt,
• c) bardzo dobre odnogi 2 pkt.

III.Potracenia (usterki): 0-5 pkt. Z przewidzianych 5 pkt 2 pkt przypadaja na jakosc odnóg, a 3 pkt - na inne usterki. Potracenia za jakosc odnóg:

• a) brak lub zupełnie krótkie odnogi 2 pkt,
• b) jednostronne lub mierne odnogi 1 pkt,
• c) normalne odnogi 0 pkt.

Stosuje sie połówki punktów.

Wycena slimów muflona

I.1. Długosc slimów mierzy sie wzdłuż zewnetrznej krzywizny od dolnego brzegu pokrywy rogowej do jej czubka.

I.2, 3 i 4. Obwody pokryw mierzy sie zawsze w najgrubszym miejscu na odcinkach 1/3 długosci przy nasadzie, w srodku i w czesci koncowej.

I.5. Rozłoge mierzy sie w miejscu najwiekszego rozstepu zewnetrznych powierzchni pokryw rogowych.

II.1.Ubarwienie:

• a) jasne 1 pkt,
• b) brunatne 2 pkt,
• c) czarne 3 pkt.

II.2.Karbowanie:

• a) rzadkie 1 pkt,
• b) srednie 2 pkt,
• c) geste 3 pkt.

II.3.Skret slimów: 0-5 pkt.

III. Usterki w ukształtowaniu: 0-5 pkt. Z przewidzianych 5 pkt 0-3 pkt przypadaja za wrastanie czubków ku głowie, 0 - 2 pkt za inne usterki.

Wycena oreża dzika

I.1. Długosc szabel mierzy sie wzdłuż ich zewnetrznej krzywizny w centymetrach z dokładnoscia do 1 mm. Jeżeli szabla jest obłamana, mierzy sie tylko rzeczywiscie wystepujaca długosc.

I.2. Szerokosc szabli mierzy sie w najszerszym miejscu suwmiarka w mm. Nie dokonuje sie pomiaru w miejscach wystepujacych narosli.

I.3. Obwody fajek mierzy sie w najgrubszym miejscu w centymetrach z dokładnoscia do 1 mm bez wciskania miarki w nierównosci. Nie dokonuje sie pomiaru w miejscach wystepujacych narosli. Nierównosci powierzchni nie uwzglednia sie przy pomiarze.

II.1.Dodatki za szable (do 2 pkt), uwzgledniajac:

• a) ubarwienie szlifów ciemnobrunatne do czerni,
• b) wykształcenie konców (czubków),
• c) równomierne wypukłe sklepienie powierzchni zewnetrznych,
• d) półkoliste wygiecia szabel,
• e) równomierna szerokosc od nasady (korzenia) do szlifów.
• Przyznane dodatki za szable nie moga przekroczyc 2 pkt.

II.2.Dodatki za fajki (do 3 pkt), przy czym:

• a) za opalenia czubków do 1 pkt,
• b) za wygiecie, jesli wystepuje obustronnie, do 2 pkt, a jesli wystepuje jednostronnie - do 1 pkt.
• Przyznane dodatki za fajki nie moga przekroczyc łacznie 3 pkt.

III.Potracenia za usterki (do 10 pkt):

• a) za niedostateczne zeszlifowanie konców do 3 pkt, przy czym:
  • jesli długosci szlifów obustronnie siegaja do 4 cm - 3 pkt,
  • jesli długosc szlifu po jednej stronie ma do 4 cm - 1,5 pkt,
  • jesli długosci szlifów obustronnie maja 4,1-5 cm - 1 pkt,
  • jesli długosc szlifu po jednej stronie ma 4,1-5 cm - 0,5 pkt,
• b) za asymetrie szabel w długosci, szerokosci i kształcie - do 3 pkt,
• c) za asymetrie fajek w długosci, grubosci i kształcie - do 3 pkt,
• d) za dysproporcje miedzy szablami i fajkami - do 1 pkt.

Wycena czaszki lisa, jenota i borsuka

1. Długosc czaszki mierzy sie, ujmujac ramionami suwmiarki albo klupy odległosc pomiedzy przednia powierzchnia lub krawedzia srodkowych siekaczy a najbardziej do tyłu wysunietym punktem kosci potylicznej.

2. Szerokosc czaszki mierzy sie, ujmujac ramionami suwmiarki albo klupy odległosc miedzy łukami kosci jarzmowych w miejscach dajacych najdłuższy pomiar przy prostopadłym ułożeniu do osi czaszki.